بـــی تـــو در ایـــن انتـــظار میــمیـــرم

  گفتنش خی سخته اما

 احسـ ـاس میکـ ـنم تو این انتـ ـ ـ ـ ـ  ـ ـظار پیرشـ ـدم

خدابا

_بیا تا ^زندگی رنگی بگیره؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام بهونه قشنگ من  (  برای زندگیم)

رزی سرخ هدیه ام به تو بود
اما ...
تو حتی زحمت بوییدنش را ازم دریغ کردی
حالا ...
بعد از جدایی میبینم موهاتو به رنگ سرخ همون رز در آوردی
میشه حکمتش رو بگی !؟
دلت برام تنگ شده ...!؟

تو کویردور یه درختی خسته بود

یه درخت ناامید که دلش شکسته بود

روی اون درخت پیر طناب پاره ای بود

اون طناب دار یه عاشق بیچاره بود

شبی از شبهاغم هوا را گرفته بود

رفتنش رو به کویر به کسی نگفت

رفت و رفت تا رسید به درخت و طناب دار بست

به دلش گفت که بایددیگهاز دنیا گست

طناب داررا گرفت و دور گردنش گذاشت

چشماشو بست و دیگه خنده بر لب نداشت

اما طناب پاره شدددددددددددد

جوون ما

بدونین حتی مرگ نمیشه چاره

این یه جورایی بشیه منه

شاید واقعا مرگ چارش نیست

شاید....

ما به هیچ وجه مجبوربه باورهرچه دیگران درباره ی مافکرمی کنند نیستیم

اما اگرازانچه نزدیکانمان می خواهند بگویند هراس داریم باید گوش به زنگ باشیم

اگرصادقانه معتقد باشیم که انچه درباره ی ما گفته اند واقعیت ندارد ناراحت نخواهیم شد

فقط هنگامی نا راحت می شویم که خودرا فریب دهیم ودیگران متوجه این موضوع می شوند

پس مواظب باشیم که خودرافریب ندهیم

زندگی زیباست ، اگر روح آزاد عشق و محبت اسیر زندان فراموشی دل نگردد و خزان یأس گلبوته های امید بهار جان را در وسعت انتظار زرد خویش ، مدفون نسازد زندگی زیباست اگر عقده های زخمی بزرگ ، طپش زیستن را از قلب کوچک کبوترها نرباید و در ذهن شلوغ بیشه زار اندیشه ، مرگ نیلوفرهای وحشی نروید زندگی زیباست اگر لب خوفناک تیرها ، خون بیدهای مجنون را در جام سبز لیلای چمن نریزد و دست بی خبر طوفان ، گل خواب را در صدف آبی باغ پرپر نکند زندگی زیباست اگر کنار جویباران نیم خفته ، غزالهای خسته دشت از آغوش وهم و هراس بگریزند و در بال رویاهای شیرین به آن سوی حصارهای شب سفر کنند زندگی زیباست اگر خرمن هستی جنگل در خشم آتشین تندر نسوزد و خاکستر سیاه مرگ تن پوش درختان بی پناه و محزون نگردد زندگی زیباست اگر پری مهربان قصه ها از بستر خاطره ها برخیزد و در معصومیت و صداقت ناب کودکان همواره زنده بماند زندگی زیباست اگر هوای نگاه تو از آه سینه سوز خاکهای افسرده بارانی شود و مسیح دستانت در کالبد دستهای مرده بذر حیات و رویش بپاشد زندگی زیباست اگر من و تو در کشتزار قلبمان گلی بکاریم که هیچ کس را یارای چیدن آن نباشد و هیچ اشکی جز اشک شبانه عشق رخسار زیبایش را نشوید زندگی زیباست حتی برای تو که هم آغوش رنج و حرمانی و آفتاب شادی رابه خنجر زهر آلود شب غم سپرده ای آری زندگی برای تو نیز زیباست زیرا روزی مهمانی عزیز در خانه دلت را خواهد زد و با حضورش زندگی را از نو به تو تقدیم خواهد کرد مهمانی که عشق نام دارد

چه تلخ است…

یاد آوری سرآغاز عشقی که گمان می رفت ، جاودانه باشد…

تو
رنگ می دهی
به لباسی که می پوشی

بو می دهی
به عطری که می زنی

معنا می دهی
به کلمه های بی ربطی
که شعرهای من می شوند…